zondag 13 september 2009

#13 Twitter

Mijn blog over Ding 13 liet even op zich wachten. Van te voren was ik niet erg enthousiast over Twitter, maar ik vond dat ik het een eerlijke kans moest geven. Vandaar dat ik het een paar weekjes aangekeken heb.
Dat ik niet zo enthousiast was over Twitter heeft vooral te maken met het waarom van het Twitteren. Voor een organisatie vind ik het wel leuk, maar om nou als privé-persoon alle onnuttige feitjes over je leven te delen, daar zet ik mijn vraagtekens bij. Nou wil ik wel eerlijk toegeven dat ik wel mijn WWW op hyves regelmatig bijhoudt, maar dat doe ik alleen als ik vind dat ik echt iets te melden heb aan mijn hyvesvriendjes en vriendinnetjes.
En daar zit 'm nu de kneep: ik heb geen Twittervriendjes en -vriendinnetjes. En in de afgelopen weken heb ik er ook niet veel gemaakt. Mijn vriendengroep blijkt niet echt 2.0, want er zaten er maar twee op Twitter en die zijn allebei al weken geleden bij de tweet 'Twitter uitvogelen' blijven steken. Bovendien hebben ze zich nog niet geroepen gevoeld om mij te gaan volgen. Twitter slaat hiermee een behoorlijke deuk in mijn gevoel van eigenwaarde: ik ben niet populair op Twitter! En dat is vervelend, want Twitter draait om populariteit: volgers hebben en mensen die op je reageren. Nou zit het verder best goed met mijn eigenwaarde, dus ik laat mij niet zomaar kisten door een 2.0 toepassing. Al geef ik toe dat ik mensen ben gaan uitnodigen om mij te volgen op Twitter(tot nu toe nog geen resultaat)
Maar zelf tweets zetten is natuurlijk maar een deel van Twitter. Het gaat ook om het volgen van andere twitteraars en zo op de hoogte blijven van het doen en laten van mensen en organisaties die je interesseren. De afgelopen weken heb ik wat beroemdheden gevolgd, de tweets van het Witte Huis en natuurlijk de Schaghenbrief gelezen en de fout gemaakt me te abonneren op de tweets van de NYTimes. Deze laatste twitterde zo veel dat ik alle andere tweets miste, omdat de NYTimes er alweer dertig uitgegooid had. Het volgen van Twitter vond ik best wel leuk, maar als je dit serieus wilt aanpakken heb je er volgens mij een dagtaak aan. Wat een informatie-overload! Als je even niet oplet heb je de berichten van die ene organisatie, die je nou echt het belangrijkst vind, alweer gemist. Al kun je natuurlijk ook even op die organisatie klikken om te zien of ze nog iets nieuws hebben.
Kortom, na een paar weken ben ik er nog steeds niet uit wat ik nu echt van Twitter vind. Misschien is het straks net als met hyves en de mobiele telefoon: als iedereen eraan meedoet, dan blijf ik heus niet achter. Ik denk dat ik het er even vanaf laten hangen of ik vanuit de bushbush van Zuid Afrika kan twitteren dat ik een leeuw/giraffe/nijlpaard heb gespot. Wedden dat iedereen me dan wil volgen! :)



1 opmerking:

  1. Leuk om te zien dat je toch even aan het twitteren bent geslagen.

    Soms duurt het ook even voordat het aanslaat, loop je tegen een gebeurtenis aan, een festival of een vakantie... waardoor je plots wel enthousiast aan het twitteren slaat.

    Sowieso moet je ook niet de ambitie hebben heel erg ver terug te willen kijken (qua berichten) wanneer je af en toe je account weer bekijkt, gebeurt is gebeurt. Is het nieuws erg belangrijk dan zal je het ongetwijfeld ook wel in de een of andere RSS-feed opduiken.

    De grootste katalysator bij mij om te gaan twitteren was uiteindelijk een nieuwe telefoon met internet plus een filmfestival. Twitter is een van die applicaties (destijds) die goed uit de voeten kon en kan met zo´n klein schermpje, kleine toetsen en weinig tekens. Ideaal dus om het af en toe te doen op je mobiel.

    Ben benieuwd naar je safari-tweets ;-)

    BeantwoordenVerwijderen